ના કરવાના કામ હું કરી રહ્યો છું,
થોડો-થોડો રોજ-રોજ મરી રહ્યો છું.
જગતના કાફલાની પાછળ ચાલતો,
એકાંતને સ્મરણોથી ભરી રહ્યો છું.
મારા ઘરના દરવાજે આવી ઊભે તું ,
એ ક્ષણ કેવી હોય વિચારી રહ્યો છું.
વિરહની વાત આવતા હસી લઉં છું.
અને મિલનના ગીત લલકારી રહ્યો છું.
સામેથી તું આવી રહ્યો મંઝીલે જવા,
કે જ્યાંથી હું પાછો ફરી રહ્યો છું.
–ચંદ્રકાંત માનાણી
ભાઈશ્રી ચંદ્રકાંત ભાઈ
ખૂબ ઓછા શબ્દમાં આપે જે લાગણી ને વાચા આપી છે એ કાબિલે તારીફ છે
જગતના કાફલાની પાછળ ચાલતો,
એકાંતને સ્મરણોથી ભરી રહ્યો છું.
બકુલ શાહ
તારીફ બદલ અને ઉત્સાહ વર્ધન બદલ તમારો દિલથી આભાર.
સરસ રચના અભિનંદન
આભાર ભરતભાઈ…
સરસ રચના છે… દિલને સ્પર્શે એવી…
truly amazing…
i’ll give you tightest hug in the world
વાહ ચંદ્રકાન્તભાઈ અદ્ભુત લાગણી વ્યક્ત કરી છે
આફરીન …….