શોર્ટ સ્ટોરી-૧૧ ભાગ-૨

Short Story-11 Part-2

સિનિયર અધિકારીનો નિવૃતિનો વિદાય સમારંભ આજે ઈન્ફાન્ટ્રી રોડ પરની હોટેલ મોનાર્ક લક્ષરમાં હતો. મારા રાજીનામા પર કંપનીએ મને એક મહીનો જોબ કંટીન્યુ કરવા કહ્યું છે. એક સારા એમ્પલોયીને કંપની ગુમાવવા નથી માંગતી. પણ મને ઓફિસનો એક એક દિવસ એક એક વર્ષ જેવો લાગે છે. ક્ષમતાએ પીળા રંગની સાડી પહેરી હતી અને સાડી પર લાલ અને લીલા રંગની બોર્ડર લાગેલી હતી, ક્ષમતા કયામત લાગતી હતી. મારી પસંદની વિરુદ્ધ એ મોગરાનું એટલી માત્રામાં પરફ્યુમ લગાવી આવી હતી કે દૂરથી પણ મને મોગરાની એ વાસ માથામાં દુખાવો ઉત્પન કરતી હતી. હવે એને મારી પસંદ ના પસંદની પરવા નથી. પાર્કિંગ લોટમાંથી બોસ સાથે એ આવતી હતી ત્યારે એ બંનેને મેં ગુડ મોર્નિંગ કહ્યું તો બંનેમાંથી કોઈએ સામું પણ ના જોયું. દિવસની શરૂઆત જ ખરાબ થઈ. એકવખત તો થયું ઘરે ચાલ્યો જાઉં પણ એ સમારંભમાં મારી હાજરી આવશ્યક હતી.

સાંજે આરતી સમયે મંદિરે પહોંચી ગયો. પૂજારીને મારા ચહેરા પરથી જ ખબર પડી ગઈ કે એને અમસ્તુ જ પુછ્યું, શું ખબર, કેમ થાકેલો લાગે છે.? આજે થયેલી ઉપેક્ષાની વાત કરી તો પૂજારીજી હસવા લાગ્યા.

મેં પુછ્યું કેમ મારાજ હસો છો?

પૂજારીજીએ કહ્યું; તારી ઉદાસી અકારણ છે. દોષ તારો નથી. તું એમ કહે છે કે ક્ષમતા હવે તને નથી ચાહતી, શું ખબર એ તારા પ્રેમની કસોટી પણ કરતી હોય. જ્યારે મનમાં સંબંધના તાણાવાણા ગૂંથાય તો સમયાંતરે એમાં ખેંચતાણ પણ થવાની જ. અને ધાર કે સામેની વ્યક્તિ ઉપેક્ષા કરી રહી છે, ગુડ મોર્નિંગનો રિપ્લાય નથી આપતી તો એ તારો પ્રોબ્લેમ નથી. એ દુ:ખી આત્મા જો રિપ્લાય નથી કરતી તો તું તારા મનની ખુશીયોમાં આગ શા માટે લગાવે છે. યાદ રાખ, તારી ખુશી ફક્ત અને ફક્ત તારા કંટ્રોલમાં હોવી જોઈએ, બીજાઓ પર નિર્ભર નહીં. માણસની જ્યારે અપેક્ષાઓ નથી સંતોષાતી તો એ ભગવાન સાથેય રિસામણા લઈ લે. તું રોજ સવારે ગુડ મોર્નિંગ કહેવાનું ના છોડજે, ઉદાસ ના થજે, તારું કામ મન દઈને કરજે અને તારું રાજીનામું પાછું લઈ લેજે. પરિસ્થિતિઓથી ભાગ નહીં પણ એનો સામનો કર. ચાલ હવે આરતીનો સમય થયો.

-ચંદ્રકાંત માનાણી
#shortstory

હમણાં હમણાં

રાત-રાતભર નથી જાગતો હમણાં હમણાં,
હું તને યાદ નથી આવતો હમણાં હમણાં.

જ્યારથી તારા મેસેજ બંધ થયા છે,
હું ઓનલાઇન નથી થાતો હમણાં હમણાં.

સતત એક સ્મિત ચહેરા પર રહે છે,
હું કોઈને નથી સમજાતો હમણાં હમણાં.

રસ્તે ઝઘડતા લોકોને જોઈ રહું છું ફક્ત,
હું એને નથી સમજાવતો હમણાં હમણાં

ખિસ્સામાં ચિલ્લર રાખવા લાગ્યો તો,
એ ભિખારી નથી મળતો હમણાં હમણાં

ચિંથરેહાલ છતાં આનંદિત રહેતો હમેશાં,
એ પાગલ નથી હસતો હમણાં હમણાં.

દૂર બેઠી સ્મિત આપી રહી છે કિસ્મત,
ને હું ભાવ નથી આપતો હમણાં હમણાં.

-ચંદ્રકાંત માનાણી

શોર્ટ સ્ટોરી-૧૦

Short Story-10

હા એ સંજના જ હતી. એક જમાનો હતો એક સંજના હતી ને હું એનો દિવાનો હતો. કોલેજમાં હું વનસાઈડેડ પ્રેમ કરતોતો. એને ખબર હતી અને એ રાહુલને ચાહતી હતી. એ સાચું છે કે કોલેજના ત્રણ વર્ષ મેં એની પાછળ ફિલ્ડિંગ ભરી પણ કોલેજ પછી ના એ મળી ના મેં એની પરવા કરી. એક ખૂબસૂરત સ્વપ્ન સમજી એને યાદ કરતો ક્યારેક. પણ આમ અચાનક એ પાંચ વર્ષ પછી બુક ફેસ્ટિવલમાં મળશે એ વાત કલ્પનાની બાર છે. અમારી નજર મળી અને સ્મિતની આપલે થઈ. બે બુક હાથમાં લઈ એ મારી તરફ આવી રહી હતી. હું સ્વસ્થતાથી એને જોઈ રહ્યો હતો.

સંજના : હાય શેખર, હાઉ આર યુ,

હું : એકદમ ઓકે..તું પુસ્તકોની દુશ્મન અહીં શું કરે છે?

સંજના : હવે થોડું અમે પણ વાચી લઈએ સમય મલ્યે..

હું : સારું

સંજના : તારી નોવેલનું શું થયું ?

હું : અધૂરી જ છોડી દીધી

સંજના : કેમ

હું : બસ એમ જ…કોલેજ પૂરી કરી અને એ બધું છોડી દીધું. ..એ તો ફકત તને ઈમ્પ્રેસ કરવા માટે લખતો હતો બાકી આપણને એવું બધું ન ફાવે…

સંજના : એમ,..બીજું શું કરતો મને ઈમ્પ્રેસ કરવા…?

હું : બધું તને ઈમ્પ્રેસ કરવા જ હતું પણ સાલી તું તો ભાવ જ નોતી આપતી. પણ હવે ખબર પડી કે આપણે કોઈને ઈમ્પ્રેસ કરવાના ચક્કરમાં આપણે એને અજાણતાં જ છેતરતાં હોઈએ છીએ..

સંજના : હું સમજી નઈ..

હું : ઈમ્પ્રેસ કરવાના ચક્કરમાં આપણે જે નથી હોતા એ દેખાવાની કોશિશ કરીએ છીએ. અને ભવિષ્યની તકલીફોને આમંત્રણ આપીએ છીએ.

સંજના : તો હવે…

હું : તો હવે હું જેવો છું એવો જ રહેવા ટ્રાય કરું છું. કોઈનેય ઈમ્પ્રેસ કરવાનું છોડી દીધું છે અને ઓરિજિનલ જીવન જીવવાની મજા લઈ રહ્યો છું.

સંજના : શેખર એક વાત પુંછું..

હું : બોલ

સંજના : મારા પર ગુસ્સો આવતો હશે ને કોલેજમાં હતાં ત્યારે

હું : ગુસ્સો તો નહીં પણ રાહુલની અદેખાઈ આવતી અને વિચાર આવતો કે કેટલો નશીબદાર છે રાહુલ..

સંજના : હજી ચાહે છે મને..?

હું : હા, પણ..

સંજના : પણ શું ?

હું : હા હું ચાહું છું એ સંજનાને, જે મારી કોલેજમાં હતી. હા એ તું જ હતી.

સંજના : એનો મતલબ હવે નથી ચાહતો…

હું : ના ચાહું છું પણ એ જ સંજનાને જે કોલેજમાં હતી. પ્રેમ જાણે એ સમયમાં અટકી ગયો છે. હું આગળ નીકળી આવ્યો છું. સમય એનું કામ ચૂકતો નથી વહી રહ્યો છે. હવે એ બધું નકામું લાગે છે અને ત્યારે એ જ ઉધામા જ બધું હતું.

સંજના : વાહ તારામાં સારો બદલાવ આવ્યો છે. જાઉં ત્યારે, ફરી મળશું…બાય.

હું : બાય.

એના ગયા પછી થોડીવાર ત્યાં જ ઊભો રહ્યો. વિચારતો રહ્યો કેટલો બદલાઈ ગયો છું હું. એક સમય જેને હું મારું જીવન માનતો હતો એ હમણાં જ મળીને ગઈ છે છતાં દિલમાં કોઈ હલચલ નથી. આવી સ્થિરતા એ ક્યાંથી શીખ્યું. શું ખરેખર એ પ્રેમ હતો જે હું એને કરતો હતો કે ફકત એક મહત્વાકાંક્ષા કે રાહુલ સાથેની હરીફાઈ. એ પણ સાચું છે કે એના માટે જે ફિલિંગ્સ હતી તેવી બીજી કોઈ માટે નથી થઈ. એના માટે કદી કોઈ ખરાબ વિચાર ન્હોતો આવ્યો. બીજી કોઈ ખૂબસુરત છોકરી જોતો તો આંખો સ્કેનરનું કામ કરતી અને આગળના કેટલાય વિચારો ઝબકી જતા…કોઈ સંજનાને જોઈને ભદ્દી કોમેન્ટ કરતા કે એને જોઈ રહેતા તો હું અંદરને અંદર સળગી જતો. એ ખૂબ અદ્ભૂત અનુભવ હતો પ્રેમનો શાયદ. પણ હવે એ ફિલિંગ્સ પાછળ છૂટી ગઈ છે. એ શું વિચારતી હશે એ વિચારતો હું આગળ વધ્યો.

-ચંદ્રકાંત માનાણી

શોર્ટ સ્ટોરી-૯

શોર્ટ સ્ટોરી-9

નમિ ખૂબ ખુશ હતી. બધી પેકીંગ થઈ ગઈ હતી, બેગની ઝિપ બંધ કરતાં કહ્યું ડાર્લિંગ આઈ વિલ મિસ યુ અને ગાલ પર હળવું ચુંબન આપી અને ગઈ. અમારી ઓફિસ તરફથી નમિ ત્રણ દિવસ માટે શિમલા જઈ રહી હતી. એ તો મને મૂકીને જવા તૈયાર ન્હોતી પણ મારા કહેવાથી એ જઈ રહી હતી. એ ખૂબ ખુશ હતી. એની ખુશી એ જ મારી ખુશી, એને જ મારો જીવનમંત્ર બનાવી લીધો હતો છતાં મનમાં દ્વંદ ચાલી રહ્યું હતું. ચહેરા પર સ્મિત હતું પણ મનમાં કડવાશ ઝબકી રહી હતી.

મેં અને નમિએ એક જ કોલેજમાંથી એમબીએ કર્યું હતું અને એક જ કંપની સાથે જોઈન કરી હતી. કોલેજના પ્રેમને લગ્નમાં પરિવર્તિત કરી શક્યો એની ખુશી જાણે ઓસરતી જતી હતી. ગયા વર્ષે ટ્રિપમાં પટાયા જવાનું હતું પણ નમિતાનો પાસપોર્ટ રેડી ન હોવાથી અમે ના જઈ શક્યાં. હું જઈ શક્યો હોત પણ ત્યારે મેં કહ્યું હતું “તું નહીં તો હું નહીં”. આ વર્ષે શિમલા ટ્રિપ થઈ. બે દિવસ પહેલાં મારું એક્સિડેંટ થઈ ગયું અને પગે પ્લાસ્ટર આવ્યું. શિમલા એટલે નમિનું સૌથી મનગમતું સ્થળ. અમે હનીમૂન પણ ત્યાં જ પ્લાન કર્યું હતું પણ જઈ શક્યાં નહોતાં. આથી જ્યારે જાણ્યું હતું કે શિમલા જશું એ વિચારથી જ રોમાંચિત હતાં. મને કમસેકમ એક મહિનાનો ખાટલો મળ્યો. મેં ઉપર ઉપરથી નમિને કહ્યું હતું કે તું શિમલા ફરી આવ પણ મારું મન એ ન જાય એવું ઈચ્છતું હતું. મને એમ હતું કે નમિ પણ કહેશે કે “તું નહીં તો હું નહીં” પણ ના નમિ તો જવા તૈયાર થઈ ગઈ.

ખબર નહી શુ કામ પણ મને એવું લાગે છે કે જેટલો પ્રેમ હું નમિને કરું છું એટલો એ મને નથી કરતી. એ કોઈ ઈચ્છા વ્યકત કરે તો હું ગમે તેમ પુરી કરતો પણ એ મારી ઈચ્છાને લગભગ અવગણતી જ. હું ઓફિસે મેચિંગ કપડાં પહેરી જવાનું કહેતો તો એ ના પાડતી અને એ જે કહે એ કપડાં પહેરવાની હું ક્યારેય ના ન કહેતો. જ્યારે જ્યારે હું એને મોરનિંગ વોકમાં સાથે ચાલવા કહેતો, મૂવી જોવા જવાનું કહેતો કે કેરમ રમવાનું કહેતો તો એની ના જ હોય. હું હમેશા એવું જ ચાહું છું કે જેવો ને જેટલો પ્રેમ હું એને કરું છું એવો જ અને એવી રીતે એ પણ મને પ્રેમ કરે. એ મને ચાહતી નથી એવું નથી પણ ખબર નહીં જાણે એવું લાગી રહ્યું છે કે બધું બદલાઇ રહ્યું છે. મારી આંખોમાં આંસુ તગતગી રહ્યાં હતાં.

લગભગ કલાક પછી મારા આશ્ચર્ય વચ્ચે નમિ પાછી આવી. પૂછ્યું કેમ પાછી આવી તો કહે કે તારા વગર હું કેમ જઈ શકું આપણે નેક્સ્ટ યર જશું શિમલા, નક્કી. હું એ જ ફિક્કા સ્મિત સાથે નમિ સામે જોઈ રહ્યો અને મહામહેનતે એટલું જ બોલી શક્યો “ચોક્કસ”. એક પળ પહેલાં મારી નેગેટિવીટીએ મને ઘેરી વળ્યો હતો. હું ક્યાં નો ક્યાં પહોંચી ગયો હતો. કેટલા ટૂંકા વિચારનો છું હું. આંખો બંધ કરીને વિચારતો રહ્યો, નમિ તો એવીને એવી જ છે પણ હું બદલાઈ ગયો છું.

-ચંદ્રકાંત માનાણી

શોર્ટ સ્ટોરી-૧૧

Short Story-11

રેઝિગ્નેશન લેટર આપીને હું સીધો મંદિરના ઓટે આવી બેઠો છું. મન અહીં થોડી શાંતિ અનુભવે છે. ક્ષમતાની મારા પ્રત્યેની ઉપેક્ષા અને બોસ પ્રત્યેની ચાંપલૂશી વધી ગયાં છે. મને એક પળ પણ ઓફિસમાં ચૈન ન્હોતું આવતું. આખી દુનિયા મને દુશ્મન લાગતી હતી. મંદિરના પૂજારી મારી સ્થિતિ જાણી ગયા કે શું નજીક આવીને પૂછ્યું બેટા શું થયું? પૂજારી મારા મિત્ર જેવા હતા. મે એને ક્ષમતા વિશે વાત કરેલી હતી અને આજે જે બન્યું એ કહ્યું અને મારા ભવિષ્ય અંગે ચિંતા વ્યક્ત કરી.

તો પૂજારીજીએ કહ્યુ જો બેટા, ત્યાં હિંચકા પાસે બે બાળકીઓ રમે છે. એક હિંચકે હિંચે છે અને બીજી હિંચકે બેઠી છે. આપણું મન પણ એવા જ હિંચકે બેઠું હોય છે અને એ ભૂત અને ભવિષ્ય વચ્ચે ઝૂલ્યા કરે છે. મનને ભૂતકાળ કે ભવિષ્યની ચિંતા પર અટકાવી રાખવું એટલે હિંચકાને આગળથી કે પાછળથી પકડી રાખવા જેવું થશે. તું આરામથી કે શાંતિથી રહી નહીં શકે. ત્યાં જો, બીજી બાળકી હિંચકે બેઠી છે એમ મનને પણ ભૂત-ભવિષ્યના હિંચકે સ્થિર બેસાડ. ના ભૂતમાં જા કે ના ભવિષ્યમાં. બસ આ પળને ઉજવી લેતાં શીખી લે, આ જ જીવન છે.

-ચંદ્રકાંત માનાણી
#shortstory

એક લંબી સી લવસ્ટોરી

બરાબર એક મહિનો થયો, ઉત્તર ભારતના પ્રવાસે મને થકવી નાખ્યો. નંદીનીના સાથ છૂટ્યા ને પાંચ વર્ષ થઈ ગયાં. દીકરો અને વહુ છે જે મારી ખુબ સંભાળ લે છે. કાલે મારો પંચાવનમો બર્થડે છે એટલે વિનીત ઓફિસમાં બધાને પાર્ટી અને એક પગાર બોનસ આપવાનો છે. કેવો બેફીકર હતો અને કેટલો જવાબદાર બની ગયો મારો દીકરો…! મારું જીવન પણ બેફીકર હતું જે નંદીનીએ આવીને જાણે નંદનવન બનાવી દીધું. વિનીત મને ફોર્સ કરી રહ્યો છે બીજા લગ્ન કરી લેવાનું ને નંદીનીની યાદ દિલમાંથી જતી નથી.

આજે ઓફિસમાં ઉત્સવ જેવો માહોલ હતો. કુલ ૨૦ જણનો સ્ટાફ છે. આજે કોઈને કઈ કામ નથી કરવાનું. બપોરનું ભોજન લઈને બધાએ છુટા પડવાનું હતું. અમે જમીને પાછા ઘેર પહોચ્યાં ત્યારે ત્રણ વાગી ગયા હતા. પાર્ટીમાં એક સ્ત્રીનો ચહેરો વારંવાર નજર સામે તારી આવતો હતો. એ ચહેરો જાણે દામીનીનો જ હોય એવું મને લાગતું હતું. એને કદાચ હમણાં જ જોઈન કર્યું હશે, મહિના પહેલા તો એ ન્હોતી. બીજા દિવસનો હું આતુરતાથી રાહ જોઈ રહ્યો, અને બધાથી પહેલાં ઓફીસ પહોચી ગયો. બધી ટેબલો એક પછી એક ભરાવા લાગી અને મારા ઇન્તઝારનો પણ અંત આવ્યો. એ પણ આવી જેના વિચારમાં હું કાલથી ડૂબેલો હતો.મે વિનીતને ડાયરેક્ટ જ પૂછી લીધું કે આ કોણ છે…તો વિનીતે તરત એને બોલાવી અને મારો પરિચય કરાવ્યો. એનું નામ કાંચી,એણે આવીને સ્માઈલ કર્યું, એના ગાલ પર પડતાં ખંજને મને પાંત્રીસ વર્ષ પહેલાનાં ભૂતકાળમાં ડૂબાડી દીધો. એ જ ભૂરી આંખો અને એવો જ ચહેરાનો ઘાટ..

હમણાં હમણાં કોલેજના દિવસોમાં જ જાણે જીવતો હોઉં એવું લાગતું હતું. મારી કેબીનમાંથી હું કાંચીનો ચહેરો આરામથી જોઈ શકતો. જાણે કે હું કોલેજના રૂમમાં જ બેઠો છું એને તાકતો..ફરક માત્ર એટલો હતો કે એ મને વળીને  જોતી ન્હોતી. કોલેજમાં હું હમેશા છેલ્લેથી બીજી બેન્ચમાં બેસતો અને દામિની પહેલી બેન્ચમાં. હું પાછળ એટલે જ બેસતો કે એને આરામથી જોઈ શકાય અને કોઈને શક પણ ન જાય, ત્યારે ખુબ ડર લાગતો કે કોઈ મને દામીનીને જોતો જોઈ જશે અને બધાને ખબર પડી જશે…એ તો પડવાની જ હતી, પ્રેમ કઈ છુપાયો છુપે છે ક્યાં…? એ પણ મને કોઈને કોઈ બહાને પાછળ જોઈ લેતી. એની ભૂરી ભૂરી ચમકતી આંખોમાં હંમેશા અગમ્ય ભાવો રહેતાં અને હોઠો પર સ્મિત.શરૂઆતમાં મને ડાઉટ હતો કે મારા સામે જુવે છે કે કેમ…?

છ મહિના થઈ ગયા કાન્ચીની સર્વિસને….. હું ફરીથી વીસ વર્ષનો જુવાન થઈ ગયો હોઉં એવું લાગતું હતું. કાન્ચીને બસ જોઈ રહેવામાં મજા આવતી.જયારે જયારે કાંચી સાથે નજર મળી જતી ત્યારે તેણીએ મને ચોરી કરતાં પકડી પાડ્યો હોય એવું લાગતું. હું તરત નજર ફેરવી લેતો. શાયદ એ પણ એવું માનતી હશે કે હું એને લાઈન મારું છું. પણ મારો એવો કોઈ બદઈરાદો નહોતો. હું તો શાંત કાંચીમાં રમતિયાળ દામિની શોધતો રહેતો. મને એમ થતું કે મારે કાંચી સાથે ખુલ્લા મને એકવખત વાત કરવી જોઈએ. કાંચી મારે ત્યાં નોકરી કરતી હતી પણ જાણે હું તેને આધીન થઈ ગયો હોઉં એવું લાગતું. કોઈ ફાઈલ જોઈતી હોય તો કાંચીને કેબીનમાં બોલાવવા કરતાં હું જાતે જ તેની પાસેથી લઇ આવતો અને એ ફરિયાદી સુરે કહેતી સર મને કહ્યું હોત હું આપી જાત….

દિવાળીના દિવસો આવી ગયા હતા અને લાભપાંચમ સુધી કામકાજ બંધ હતું. દરવર્ષની જેમ આ વર્ષે પણ વિનીતે બધા સ્ટાફને રિસોર્ટમાં પાર્ટી આપવાનું નક્કી કર્યું અને એક રિસોર્ટ બે દિવસ માટે બુક કરાવ્યો. અમે પચ્ચીસ જણા હતાં. પહેલા દિવસે બપોર સુધી કામકાજ અંગે ચર્ચા કરી અને બપોર પછી જેને જે રમવું હોય ટેબલ ટેનીસ, બેડ મીન્ટન, વોલીબોલ, ક્રિકેટ… કાંચી સાથે શું વાત કરવી એજ અવઢવમાં સાંજ થઈ ગઈ.રાત્રે બરાબર ઊંધી પણ ના શક્યો. સૂતાં પહેલાં પાકો નિર્ણય કરી લીધો કે ગમે તે થાય કાલે કાંચી સાથે વાત કરીને જ રહીશ….મારે ક્યાં કઈ ખોટું કરવું છે કે હું ડરી રહ્યો છું. સવારે ઉઠવામાં મોડું થઈ ગયું. બધા નાસ્તો કરી રહ્યાં હતાં..ફક્ત વિનીત મારી રાહ જોઈને બેઠો હતો. હું હોલમાં દાખલ થયોને વિનીતે નાસ્તાની બે પ્લેટો તૈયાર કરાવી. હવે અહીં કોઈ ચાન્સ નહોતો, કાંચી નાસ્તો કરીને ચાલી ગઈ હતી. અમે પણ નાસ્તો કરી સામાન્ય ચર્ચા કરી નીકળ્યા. બધા સમોવડિયા હતાં, ઉમરમાં હું જ એક મોટો હતો. બધા લોકો લગભગ વોલીબોલ કોર્ટ પર હતા. હું મારા કોલેજકાળની પ્રિય રમત કેરમને શોધતો ઇન્ડોર સ્ટેડિયમમાં પહોચ્યો. ત્યાં જઈને જોયું તો ત્રણ છોકરીઓ કેરમ રમતી હતી અને એમાં કાંચી પણ હતી. મને જોયો એટલે એમાંની એકે કહ્યું સર ચલો કેરમ રમો…અને હું પણ કાન્ચીની સામેની ખાલી જગા પર બેસી ગયો….અને પછી કોલેજકાળની સ્મૃતિ તરવરી રહી…કોલેજના પ્રથમ વર્ષથી જ હું અને દામિની જોડીદાર થતાં અને જીતતાં. આ સીલસીલો ત્રણેય વર્ષ ચાલ્યો. હું ઘણાં વરસો પછી કેરમ રમી રહ્યો હતો. કાંચી સારું રમી રહી હતી જાણે દામિની જ જોઈ લ્યો…થોડીવાર રમ્યા પછી એમાંની એકે વોલીબોલ કોર્ટ પર જવાની વાત કરી, ને ત્રણેય જવા તૈયાર પણ થઈ ગઈ. ત્યારે મે કાંચીને મારી સાથે થોડીવાર રમવા કહ્યું અને તે સંમત થઈ…તે દરમિયાન મે કાંચીને કહ્યું કે મારે તારી સાથે વાત કરવી છે. તો તેને કહ્યું અરે સર તમે તો વડીલ કહેવાઓ કહો જે કહેવું હોય તે,,,હજુ વધુ વિશ્વાસમાં લેવા મેં કહ્યું, તું કોઈને ના કહે તો જ……તો તેને સ્મિત કરતાં કહ્યું કોઈને નહી કહું બસ, મારા પર વિશ્વાસ રાખી શકો છો..મે જરા ખચકાતાં કહ્યું, જો કાંચી, હું તારા પપ્પાની ઉમરનો હોઈશ , કહેતા શર્મ પણ આવે છે. પણ પણ સાંભળ મારે આજ કહેવું જ છે, કે તું મારી પ્રેયસી જેવી દેખાય છે અદ્દલ એના જેવી જ. છેલ્લાં છ આઠ મહિનામાં તે મારી નજરનો ત્રાસ સહન કર્યો છે તને કામ કરવામાં તકલીફ પણ થઈ હશે મને માફ કરી દે પ્લીઝ…અરે સર તમારે માફી ન માંગવાની હોય અને તમે કહ્યું તેમ પિતાતુલ્ય તો છો જ…હા એ છે કે થોડો ડર લાગતો તમારી નજરથી. લાગે છે તમે એને સાચો પ્રેમ કર્યો છે…? કાંચીએ વળતો પ્રશ્ન કર્યો… હા અમે કોલેજના પ્રથમ વર્ષથી જ એકબીજાના પ્રેમમાં ગળાડૂબ હતાં. એ વર્ષો જીવનનાં સૌથી મહત્વના અને રોમાંચક હતાં. તને કંટાળો ના આવે તો કહું….ના રે સર…. મને તો ખુશી થશે તમારી સ્ટોરી સાંભળવાની. પછી મેં કાંચીને ટૂંકમાં બધું કહ્યું..કાંચીએ પૂછ્યું સર એનું નામ શું હતું અને તે ક્યાં ગામનાં હતાં..? એનું નામ દામિની અને એ વડોદરાની હતી અમદાવાદ મામાનાં ઘરે રહીને એ ભણતી હતી…મારો જવાબ સાંભળીને કાંચી જરા ચોંકી હતી. થોડીવાર પછી અમે પણ સ્વીમીંગપુલ તરફ ગયાં.

સ્વીમીંગપુલ પાસે એક છત્રી નીચે આરામ ખુરશી હતી મેં તેના પર લંબાવ્યું. આંખો મીંચીને હું પહોંચી ગયો કોલેજના દિવસોમાં……એ દિવસોમાં, સ્પોર્ટ્સ ડેનું આયોજન કરવામાં આવ્યું હતું. દામિનીએ બધી રમતોમાં નામ લખાવ્યું હતું…મેં તો કોઈ રમતમાં નામ ન્હોતું લખાવ્યું. અમે બધા મિત્રો બેઠા હતાં અને એણે અચાનક જ પૂછ્યું કે કેરમમાં મારો જોડીદાર થઈશ…? મેં વિના વિલંબે હા તો કરી દીધી પણ કેરમમાં જરા પણ ફાવટ ન હતી.તે છતાં અમે રમ્યાં, જીત્યાં અને ત્રણેય વર્ષ જીત્યાં. તે સ્પર્ધાના દિવસે જ તેણે મને પૂછેલું કે,મારા જીવનમાં ય જોડીદાર થઈશ..? અને મારી ખુશીનો પાર ન હતો. એકવખત કોલેજ તરફથી અમારે છ જણને સુરતમાં સાયન્સ ફેર જવાનું હતું. સવારની સાત વાગ્યાની ટ્રેનમાં અમારી સીટિંગ ક્લાસની ટીકીટ રિઝર્વ હતી.  હું બારી પાસે બેઠો હતો, મારી બાજુમાં દામિની આંખો બંધ કરીને બેઠી હતી. હું બારી બહાર સરકતાં દ્રશ્યો જોઈ રહ્યો હતો. હળવેકથી દામિનીએ મારો હાથ પકડ્યો અને બસ પકડી રાખ્યો. દસ મિનીટ એમને એમ વહી ગઈ. ધીરેથી એણે આંખો ખોલીને મને પૂછ્યું, તું મને કિસ કરી શકે, અહીં અત્યારે જ…? હું નિરુત્તર એની સામે ફક્ત જોતો રહ્યો. એણે કહ્યું, કેમ તારી ફાટે છે..? મેં માથું નમાવીને હા કહી. દામિનીની મારા હાથની પકડ ટાઈટ થઈ અને એજ ક્ષણે તેણે મને કિસ કરી. એની આંખો બંધ હતી અને મારી આંખો ફાટી ગયેલી. આજેય એ વિચારે મારા ચહેરા પર સ્મિત આવી ગયું.

ઓફીસનું કામ રાબેતા મુજબ ચાલતું હતું. હવે મને જાણે કાંચીને જોઈ રહેવાનું લાઈસન્સ મળી ગયું હતું. જયારે પણ નજર મળતી એ અચૂક સ્માઈલ આપતી. એક દિવસ કાંચીએ મને કહ્યું સર ચલો આપણે મુવી જોવા જઈએ. પહેલી વખત અમે ઓફિસની બહાર મળ્યાં. સર મને કોઈ મુવી નથી જોવું તમારી સાથે થોડી વાત કરવી છે. મને પૂછવું છે કે બધું બરાબર હતું તો તમારાં લગ્ન દામિની સાથે કેમ ન થઈ શક્યાં…? કહીશ પછી ક્યારેક કહીને મેં જવાબ આપવાનું ટાળ્યું…તમને દામિની ફરી મળે તો તમે એની સાથે લગ્ન કરો ખરા…? આજે કાંચી, દામીનીનો પીછો છોડે એમ નથી લાગતું…મેં કહ્યું મારી મરજી હશે તો શું એ લગ્ન કરી લેશે એમ..? મને ખબર છે એ પણ પરણેલી છે….તો કાંચીએ કહ્યું હું એટલા માટે કહું છું કે હું દામિનીને હું બરાબર ઓળખું છું….એ મારી મમ્મી છે. એ એકલી થઈ ગઈ છે જીવનમાં..મારા પપ્પા દસ વર્ષ પહેલાં દુનિયા છોડીને ચાલ્યા ગયા છે. કાંચીની આંખોમાં આંસુની એક ટશર ફૂટી નીકળી. કાલે મારો બર્થડે છે, તમને મારા ઘરે આવવું પડેશે. હું નથી ઇચ્છતી કે તમે બંને એકલાં એકલાં જીવો. કાન્ચીની વાત સાંભળીને દિલના તાર ઝણઝણી ગયા…પારાવાર દુઃખ થયું….મનમાં એક આશાનું કિરણ પણ ફૂટ્યું. અને મેં કાલે દામિનીને મળવાનું નક્કી કર્યું.

 

-ચંદ્રકાંત માનાણી (૩૦/૦૪/૨૦૧૩)

વાસના અને વિશ્વાસ

આજે બેન્કનો સ્થાપના દિન હોવાથી બ્રાંચ મેનેજરે તમામ સ્ટાફને હોટલ તાજમાં ડીનર પાર્ટી આપવાનું નક્કી કર્યું છે. હું વિચારતો’તો કે નેહા પણ આવશે, ફરી એની મીઠી નજરોનો સામનો કરવો પડશે પણ એવું બન્યું નહીં. એ ના આવી અને હું પણ એ પાર્ટીમાં બેચેન રહ્યો. મારો અને એનો સંબંધ કોલીગ સિવાય કઈ નથી, અમે બંને પરિણીત છીએ છતાં અમારા વચ્ચે કંઇક એવું છે. આકર્ષણ, દોસ્તી કે પ્રેમ, એને શું નામ આપવું એ નક્કી ન કરી શકાય એવું… બેંકમાં હું જયારે એની સામે જોઉં ત્યારે એની મીઠી નજર કોઈને કોઈ બહાને મારી સાથે અથડાઈ જાય છે. ક્યારેક એની નજરનો સામનો કરવાની મારામાં હિંમત નથી રહેતી. મને થાય છે કે હું મારી પત્નીને દગો કરી રહ્યો છું. મારી આંખોને એના રૂપનું જ આકર્ષણ છે એટલે જ મારી નજર જુકી જાય છે કાયમ….જાણે કોઈ ગુનેગાર હોઉં, શું કરું ? નેહા છે જ એટલી ખૂબસુરત …કોઈ પણ પુરુષ લપસી જાય.

 

ઘણીય વખત એની સાથે વાત કરવાનો મોકો મળે છે. લંચ સમયે સાથે જ જમીએ છીએ. મારી વહાલી પત્નીએ પેક કરેલ લંચ બોક્સ ખોલું અને એની રસોઈ કલાના વખાણ ચાલુ થઇ જાય. નેહા જાણે માયા (હા, મારી પત્નીનું નામ માયા છે)ની ફેન થઇ ચુકી છે. કેટલીયવાર નેહા,માયાને મળવા ઘરે આવીશ એવું કહે છે પણ બે વર્ષમાં ક્યારેય ઘરે નથી આવી.મને લાગે છે કે નેહાના લગ્ન જીવનમાં પ્રોબ્લેમ છે. ગઈકાલે કહેતી હતી કે એનો પતિ કોઈ બીજી સ્ત્રીને ચાહે છે અને એને નેહામાં રસ નથી. એની એ વાત જાણીને મને એના પ્રત્યે સહાનુભૂતિ થઇ આવી.અને મારી વાસનાભરી લાલસા પર ફિટકાર થઇ આવ્યો. નેહા એક સાચો મિત્ર ઈચ્છે છે… એને સહારાની જરૂર હતી….. અને હું સ્વાર્થી શું વિચારતો હતો, છી..

 

બે દિવસથી નેહા બેંક નથી આવી. મેં ફોન કર્યો ત્યારે ખબર પડી કે એનું ચાર વર્ષનું લગ્નજીવન હવે નથી રહ્યું. એના ડિવોર્સ થઇ ગયા છે એ રડતી હતી એના મરેલા લગ્નજીવન પર. એના પતિને એ ખુબ ચાહતી હતી.પણ શું થાય..? સબકો મુકમ્મલ જહાં નહિ મિલતા… હું અને માયા એના ઘરે ગયા હતાં.એને આશ્વાસન આપ્યું હતું.

 

નેહા હવે રેગ્યુલર બેંક આવવા લાગી હતી.એક મહિનો તે ખુબ ઉદાસ-ઉદાસ રહેતી હતી. પણ હમણાં-હમણાં એના ચહેરા પર કોઈ ખુશીની લહેર દેખાતી હતી. પણ મને ખબર નહોતી કે એની ખુશી મારા માટે દુઃખનું કારણ બની જશે. એકદિવસ બેન્કનું કામકાજ પત્યા પછી નેહાએ એના ઘરે સાથે આવવા કહ્યું. આજે એ ડાર્ક બ્લુ  કલરની સાડીમાં ખુબ સુંદર લાગતી હતી. મેં મારા મનમાં રહેલા વાસનાના કીડાને દાબીને રાખ્યો’તો. હું એવો કોઈ ચાન્સ લેવા નહોતો માંગતો કે એ સળવળે અને મન ને ચટકા ભરાવે. હા, મને નેહા ગમતી હતી પણ હું એના માટે માયાને દગો ન કરી શકું. ઘરે પહોચી નેહાએ બંને માટે ચાય બનાવી.પછી મોકો જોઈને કહ્યું કે એ મને ચાહવા લાગી છે. હું એની વાત સમજતો હતો એ શું કહેવા માંગે છે. ત્યારે, હું તને ચાહી શકું એમ નથી નેહા,,, સોરી, કહીને ચાલી નીકળેલો. મને ડર હતો કે હું ત્યાં વધુ રોકાયો હોત તો મન ચલિત થઇ જાત, કૈક ખોટું થઇ જાત. હું વિચારી શકતો હતો કે મારા ગયા પછી નેહા ખુબ રડી હશે.

 

બીજે દિવસે નેહા ખુબ ઉદાસ લાગતી હતી. લંચ ટાઈમ થયો પણ એ ન આવી મારી સાથે લંચ કરવા… હું ગયો એની પાસે, સાથે જમ્યાં..મેં નેહાને કહ્યું, હું પણ તને પ્રેમ કરું છું. એ સાંભળતાં જ એની નજરમાં ચમક આવી.. મને તારું શરીર આકર્ષે છે તું ખુબ સુંદર છો કોઈ પણ પુરુષ તારા પ્રત્યે આકર્ષાય એ સ્વાભાવિક છે…મારા મનમાં પાપ છે. હું ગઈ રાતે ઊંધી શક્યો નથી અને ગુનાહિત લાગણી મહેસુસ કરું છું. એને ચમકતા કહ્યું કેમ..?, મેં ખચકાતા કહ્યું, જયારે હું તને જોઉં છું ત્યારે માયાનો નિર્દોષ ચહેરો મારી આંખોમાં તરવરે છે. અને તને અને માયાને બંનેને છેતરતો હોઉં એવી લાગણી અનુભવું છું. તું કોઈ સારો છોકરો જોઈને પરણી જા. જો આ સંબધમાં આપણે આગળ વધશું તો ત્રણેય દુઃખી થશું. આજે મારા મનનો મેલ તારી સામે ઉજાગર કરતા હળવાશ અનુભવું છું. નેહા, માયા મારા પર ખુબ ભરોસો કરે છે અને હું વિશ્વાસઘાત કરવા નથી માંગતો. હું માનું છું કે આપણે સારા મિત્રો બની શકીશું. હું જોઈ શકતો હતો કે નેહાની આંખોમાં આંસુ ચમકતાં હતાં. જો બીજા લોકોની હાજરી ના હોત તો ચોક્કસ નેહા રડી જ પડત. તમે તો આરામથી કહી દીધું જે તમને કહેવું હતું… થોડીવારે રહીને નેહાએ કહ્યું, બધો દોષ મારો જ કે હું તમારી લોભી નજર ના ઓળખી શકી. તમારામાં અને મારા પતિમાં તો પછી શો ફરક છે..? એ રાતના અંધકારમાં મને ચુથતો અને તમે દિવસના ઉજાસમાં … એ કોઈ ઔર ને ચાહતો રહ્યો અને તમે તમારી પત્નીને વફાદાર છો. વગર ગુનાએ હું સજા ભોગવી રહી છું. અગર તમને તમારી પત્નીનો એટલો જ ખયાલ હતો તો તમે શા માટે મને આકર્ષવાના પ્રયત્નો કરતા રહ્યા…પુરુષજાત જ કુતરાની પુંછડી જેવી છે. નેહાના બધા વાગ્બાણ મૂંગા મોઢે સહી લીધાં. મને મારી જાત પ્રત્યે નફરત થવા લાગી હતી..નેહાની આંખો માંથી આંસુના બે બિંદુ સરી પડ્યા હતાં.

 

-ચંદ્રકાંત માનાણી